Ο Σύλλογος “Προστασίας Άγριας Ζωής Νάξου” είναι μια μη-κερδοσκοπική περιβαλλοντική οργάνωση με βάση το νησί της Νάξου, Κυκλάδες.
Είμαστε μια ομάδα εθελοντών που έχουν βρει το πάθος και το σκοπό τους βοηθώντας και διασώζοντας τα άγρια ζώα του νησιού. Λειτουργώντας έναν σταθμό πρώτων βοηθειών παρέχουμε φροντίδα στην τοπική άγρια πανίδα και συνεργαζόμαστε με νοσοκομεία άγριων ζώων ανά την Ελλάδα.
Στόχος μας είναι η ασφαλή επανένταξη των άγριων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον. Ωστόσο αυτό θα ήταν άκαρπο, εάν δεν διευρύναμε τις δράσεις μας στην προστασία των ενδιαιτημάτων της άγριας πανίδας στη Νάξο, μέσω της ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης του κοινού, καθαρισμούς, τη δημιουργία μιας αποτελεσματικής συνεργασίας με τις τοπικές Αρχές, και πολλά άλλα.
Ο Σύλλογος “Προστασίας Άγριας Ζωής Νάξου” ιδρύθηκε το 2014 σε μια περίοδο που ανακαλύψαμε ότι θαλάσσιες χελώνες θανατώνονταν σκόπιμα στο νησί σε μεγάλους αριθμούς. Ως αποτέλεσμα, λειτουργώντας πλέον ως επίσημος σύλλογος ξεκινήσαμε την προστασία της άγριας ζωής από την ανθρώπινη παρέμβαση.
Πλέον, διαθέτουμε τις εγκαταστάσεις να νοσηλεύσουμε τραυματισμένες/άρρωστες θαλάσσιες χελώνες ως σταθμός του ΑΡΧΕΛΩΝ και, χάρη στην υποστήριξη του Cyclades Perservation Fund (CPF), ιδρύσαμε το Δίκτυο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας στις Κυκλάδες λαμβάνοντας περιστατικά και από γειτονικά νησιά.
Όσον αφορά στα άγρια πτηνά, παρέχουμε πρώτες βοήθειες και συνεργαζόμαστε με το Νοσοκομείο Άγριων Ζώων ΑΛΚΥΟΝΗ στην Πάρο.
Όταν γίναμε μάρτυρες της απάνθρωπης συμπεριφοράς ενάντια στα άγρια ζώα, ενώσαμε τις δυνάμεις μας και συνδυάσαμε τις ικανότητες και γνώσεις μας ώστε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλέστερο και βιωσιμότερο περιβάλλον για αυτά. Ενημερώνουμε διαρκώς το κοινό, ντόπιους κατοίκους αλλά και επισκέπτες της Νάξου, για την πλούσια βιοποικιλότητα που παρατηρείται και με την οποία μοιραζόμαστε το νησί.
Πιστεύουμε ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί αξίζουν μια ελεύθερη και ασφαλή ζωή σε αυτό τον πλανήτη και αν μάθουμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον μπορούμε να συμβιώσουμε αρμονικά.
Βοηθώντας την Άγρια Ζωή
9 Ιουνίου
Χτυπάει το τηλέφωνο, είναι από το καταδυτικό κέντρο. Μας ενημερώνουν για μια νεκρή θαλάσσια χελώνα που επιπλέει στη θάλασσα. Αμέσως φορτώνουμε το κουτί πρώτων βοηθειών και κατευθυνόμαστε στο σημείο που μας υπέδειξαν.
Εντοπίζουμε με τα κιάλια το πτώμα της χελώνας που παρασέρνεται από επιφανειακό ρεύμα με κατεύθυνση βόρεια, ένα λευκό σημάδι στην απέραντη, ήρεμη θάλασσα.
Ο ένας εθελοντής φορά μάσκα και πέδιλα και κολυμπά προς το λευκό σημάδι, καθώς εγώ παραμένω στην ακτή δείχνοντας συνεχώς με το δάχτυλο προς την χελώνα.
Όταν ο κολυμβητής επιστρέφει στην παραλία, ένα τέλειο, γυαλιστερό κέλυφος αποκαλύπτεται μπροστά του. Είναι μια ενήλικη, θηλυκή Caretta caretta, πρέπει να πέθανε εντός του τελευταίου εικοσιτετραώρου. Φαινόταν να ήταν μια υγιής χελώνα, καλής θρεπτικής κατάστασης που δεν είχε τίποτα εκτός από λίγες επιφανειακές εκδορές. Ήταν αδύνατον να ταυτοποιήσουμε το αίτιο θανάτου.
Όσες νεκρές χελώνες κι αν καταγράψουμε, δεν σταματά να μας στενοχωρεί κάθε φορά που βλέπουμε μια, γνωρίζοντας ότι είναι ένα απειλούμενο είδος και ότι η συγκεκριμένη χελώνα πολύ πιθανότατα να είχε έρθει στο νησί για να γεννήσει…
2 Απριλίου
Μια ομάδα μαθητών Δημοτικού στέκονται σε σειρά λίγα μέτρα μακριά από 4 κλουβιά που περιέχουν Όρνεα, τα οποία περιμένουν να απελευθερωθούν.
Ένας εθελοντής έρχεται μπροστά από τα κλουβιά και ενημερώνει τους μαθητές για τον τοπικό πληθυσμό Όρνεων που συναντώνται στο νησί και τα χαρακτηριστικά τους, καθώς τα κλικς των φωτογραφικών μηχανών και οι κραυγές των κορακιών γεμίζουν την κατά τα άλλα ηρεμία.
Ένα από τα Όρνεα αισθάνεται την ριπή του ανέμου και χτυπά δυνατά τα φτερά του μες στο κλουβί και κάποια από τα παιδιά αφήνουν επιφωνήματα έκπληξης.
Ένας δεύτερος εθελοντής πλησιάζει τα κλουβιά και μετρά αντίστροφα. Ανοίγει την πόρτα του πρώτου κλουβιού και, αμέσως, ένα μακρύ, λευκό κεφάλι Όρνεου εμφανίζεται και με πηδηματάκια κατευθύνεται προς το χείλος του γκρεμού όπου, με ένα δυνατό άλμα και διάπλατα ανοιχτά τα τριών μέτρων φτερά του, πετά σαν αλεξίπτωτο στον ουρανό.
Όλοι οι μαθητές και οι παρευρισκόμενοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα το μεγαλόσωμο πτηνό που πλέον έχει αναδυθεί εκατοντάδες μέτρα ψηλά στον αέρα!
10 Αυγούστου
Είναι μεσημέρι και η εξωτερική θερμοκρασία είναι ιδιαίτερα υψηλή.
Είμαστε 2 εθελοντές μες στον δροσερό σταθμό πρώτων βοηθειών και είμαστε συγκεντρωμένοι στο παρόν περιστατικό: ένας Μαυροπετρίτης, τον οποίο βρήκαμε στην άκρη του δρόμου σε ορεινό χωριό που αδυνατούσε να πετάξει.
Εγώ κρατώ το όμορφο, καστανόχρωμο γεράκι με τα μεγάλα κατάμαυρα μάτια από την ουρά και τα πόδια, ενώ ο συνάδελφός μου εξετάζει τα φτερά το ένα μετά το άλλο για πιθανά τραύματα και κατάγματα. Υπάρχει αιμορραγία στο αριστερό φτερό στο ύψος του βραχίονα και ο συνάδελφός μου σφίγγει τα χείλη του καθώς ψηλαφεί τα οστά. Το γεράκι έχει πυροβοληθεί.
Δυστυχώς, καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου, η πλειοψηφία των άγριων πτηνών που λαμβάνουμε είναι θύματα λαθροθηρίας και, συγκεκριμένα, το είδος του Μαυροπετρίτη είναι το σπανιότερο γεράκι στην Ευρώπη που το 80% του πληθυσμού του συναντάται στην Ελλάδα.
Παρέχουμε στο άτυχο πτηνό τις απαραίτητες πρώτες βοήθειες και επικοινωνούμε με το Νοσοκομείο Άγριων Ζώων “ΑΛΚΥΟΝΗ”.
Καθώς τα άγρια ζώα στρεσάρονται εύκολα με την ανθρώπινη παρουσία, με απαλές, γοργές κινήσεις περιδένουμε το φτερό και το τοποθετούμε σε σκιερό, ήσυχο μέρος εώς ότου φτάσει το πλοίο που θα το μεταφέρει στην Πάρο στην ΑΛΚΥΟΝΗ για περεταίρω νοσηλεία.
Ελπίζουμε να ξαναπετάξει…
“Μπορεί να έρθουν μέρες που δεν μπορώ να βοηθήσω ένα ζώο που το έχει ανάγκη, αλλά δεν θα έρθει ποτέ η μέρα που δεν θα προσπαθήσω,”
— Paul Oxton
Ακολουθήστε μας στο Instagram!
Naxos Wildlife Protection 